Hiabst-Gedaunkn - ein Mundartgedicht von Alfred Strobl
Hiabst – Gedaunkn !


Wann da Hiabst ins Laund einiziag

Da Woold sein bunti Foabnprocht kriag

Di Vougal huln si d'letzn Beean

Daunn woasst, es wiad bold Winta wean.


Da Igl und sou maunchas aundri Tia

Baut fi sich as Winta Kwotia

Die Bliamal loussn iahn Souman fooln

Da Baua tuit di Dianstleit aus zooln.


As Wiesngros wiad nau amol gmaad

D'Fisch im Wossa sein souwisou stad

Van Ocka wid d'spodi Frucht hoamgfiat

D'Streicha sein in da Friah van Rauhreif va ziat.


Daunn kimb da Schnee mit weissa Procht

Und sou maunches Kindaheaz vull Freid'n locht

Die Natua leg si schloufn, is bereit zan steam

Um im Fruijoah wida aufgweckt zan wean.


Sou braucht a jeda sein Auszeit im Lebn

Sist tat's ins olli scha lengst nit mea gebn

Drum, oh Mensch, mochs nauch da Natua

Und vagunn da ob und zua dein sölige Ruah.


Mundartgedicht von Alfred Strobl


www.EnergiedorfOllersdorf.at