Hiabst-Gedaunkn - ein Mundartgedicht von Alfred Strobl |
Hiabst Gedaunkn ! |
Wann da Hiabst ins Laund einiziag Da Woold sein bunti Foabnprocht kriag Di Vougal huln si d'letzn Beean Daunn woasst, es wiad bold Winta wean. Da Igl und sou maunchas aundri Tia Baut fi sich as Winta Kwotia Die Bliamal loussn iahn Souman fooln Da Baua tuit di Dianstleit aus zooln. As Wiesngros wiad nau amol gmaad D'Fisch im Wossa sein souwisou stad Van Ocka wid d'spodi Frucht hoamgfiat D'Streicha sein in da Friah van Rauhreif va ziat. Daunn kimb da Schnee mit weissa Procht Und sou maunches Kindaheaz vull Freid'n locht Die Natua leg si schloufn, is bereit zan steam Um im Fruijoah wida aufgweckt zan wean. Sou braucht a jeda sein Auszeit im Lebn Sist tat's ins olli scha lengst nit mea gebn Drum, oh Mensch, mochs nauch da Natua Und vagunn da ob und zua dein sölige Ruah. Mundartgedicht von Alfred Strobl |