Die oldn Bräuch Bekaunnt is mauncha Brauch va oltas hea Owa etli davoun gibts heint goa nit meah Doch zwischn Martini und Kathrein Follt ma sou mauncha wida ein Da heiligi Martin wiad va ins va eahrt (nid nua, weil ma an Ganslbroutn vazeaht) sondan, ea hout an Bedla sein holbn Mauntl gebn und dafia kriag an göttlichn Segn. Duachs Schnottan hobn iahm die Gäns varrotun Zua Strouf weans heint nou broutn Taaft wid za Martini da jungi Wein Zan koustn schenggst da a Glasal ein Und es is di Woahheit und kuan Lug Ma feiat za Martini a den Hiata-Einzug. Va d'Weinbeag kemma d'Hiata ins Dorf retua Zu End geht di Owat drausst in da Natua. Fia spuatlichi tuit si die Meglichkeit auf Dasst mitmochst ban Martini-Lauf. Maroni Brotn in dea koldn Zeit is a Brauch, dea ins olli gfreit und an nou wos hob i docht die Kinda trogn ihri Loteen duach di Nocht. S'Noarrn weckn findt drin iahn Sinn Weil za Martini is gleichzeiti Foschings-Beginn. Und eascht ban Fassl rutschn-meina Söll is um Lepouldi herum a muadstrum Pahöll. Jo, dass i drauf nit vagess Die Gsongsvareine feian di Cäcilia-Mess. Und za guita Letzt spiat ma za Kahtrein Fia na weil die lauti Musi ein. Oft kimb da Advent, mia is nua nit gaunz kloar Dass ma sog, s'wa di stüllste Zeit im Joahr. Die Luzi,da Krampal und da Nikolaus kemma za die Kinda ins Haus Und daunn bricht wida Hektik aus ols wia Weil s'Weihnachtsfest steht voa da Tia. Vüll zu schnöll vageht fia ins die Zeit Drum glab i, was recht gscheit Dass ma intaranaunda recht ouft redn Wia ma die oldn Bräuch kinna weida pflegn.
Mundartgedicht von Alfred Strobl